رادین مامان و بابا

سلام همه امید مامان با تمام نقشه هایی که در دلم برای تو و آینده تو دارم و داشتم بلاخره شروع آموزش تو عزیز دلم را شروع کردم.آره شب 6 تیر ماه بعد ازاینکه مقاله سمینار شریف را تمام کردم و فرستادم کارت های آموزش خواندن و نوشتن را که مدتی پیش آماده کرده بودم شروع کردم . این کارت ها عکس ها و اسم حیوانات مختلفی هست که به شگردهای مختلف سعی میکنم توجه تو را به آنها جلب کنم. این روشها را نمیتونم دقیقا توضیح بدم چون منحصر به فرد هستند الان بعد از 5 روز صبح که از خواب بیدار میشی دنبال کارت هات میگردی تا بازی کنی. تقریبا میدونی کدوم به کدومه از بین اونها جوجه و گربه رامیگی و میشناسی و وقتی موش رو میبینی بوسش میکنی چون فکر میکنی من میگ...

-با هر صدای آهنگی میرقصی و بشکن میزنی -موبایل یا تلفن که زنگ میزنه سریع برمیداری و میاری برای من یا بابا -بابایی که میاد خونه اولا بابایی رو میترسونی چجوری ؟ دو تا انگشتاتو میزاری روی زمین و حرکت میدی سمت بابایی یعنی لولو خورخوره داره میاد؟؟؟!!!! بابایی که میشینه و تکیه میده به مبل از پشتش رد میشی و بعد بابایی پاهاشو تونل درست میکنه و رد میشی و کلی کیف میکنی -با انگشتت به عکس اشاره میکنی و میگی بابایی  مامانی  دادین چشمک میزنی با هر دو چشمت؟؟!! - با کمک من کله ملق میزنی -میری روی مبلها و دکمه های تلویزیون رو میزنی -گربه یا گنجشک یا هر حیوونی رو میبینی میگی بیدا بیدا   یعنی بیا -اگر یه چیزی بریزه سری...

سلام سلام سلام اتشالله همیشه سالم و همین طور شیطون باشی عزیز دل مامان از وقتی خیلی نیینی بودی یعنی از سه ماهگی به بعد یه مورد خیلی عجیب در مورد تو توجه من رو جلب مبکرد ولی هر بار میگفتم نه دارم اشتباه میکنم ولی الان که کارهات هدفمند تر و با اراده تر شده مطمین شدم این کارت ارادی هست. هر وقت تو تلویزیون صدای اذان یا قرآن میامد تو با تمام توجه به اون گوش میدادی و تمرکز و توجه کامل روی اون داشتی و حتی اگه کسی مزاحمت میشد گریه میکردی یعنی دوست نداشتی کسی تمرکز تو رو به هم بزنه.الان که بزرگتر شدی و یک یال و دو ماهت این رفتارت برجسته تر شده. صبح که از خواب پا میشیم من تلویزیون رو روشن میکنم ولی تو هیچ توجهی روی هیچ کدوم از برن...

سلام عزیز دل مامان و بابا چه بگویم که دیگر قلم یارای توصیف شیرینی رو زهای با تو بودن نیست. روز به روز شیرینتر میشوی با شیرین کاریهای خود دل همه مخصوصا خانواده مرا برده ای. هر بار که از مسافرت تبریز برمیگردیم حالت خیلی گرفته میشه و تا یک هفته دپرس میشی. دفعه قبل که از تبریز برمیگشتیم تو بدجوری دل دایی ابراهیم را بردی .موقع خداحافظی چسبیده بودی به دایی و به هیچ عنوان از دایی دل نمیکندی تا حدی که دایی میگفت کم مونده بود گریش بگیره. خلاصه برگشتیم تهران ولی تو اصلاحالت خوب نبود دایی همش زنگ میزد و حالتو میپرسید تا اینکه گفت من دارم تهران دیدین رادین؟؟!! نصف شب ساعت ٢ رسید در رو که باز کردم دیدم یه ماشین کوچیک دم دره آره دایی این ...